Odsłony: 2590

Św. Ojciec Pio Urodził się w roku 1887 w Pietrelcinie, miejscowości koło Neapolu. Od początku życia zakonnego odznaczał się umiłowaniem modlitwy i cierpliwością w znoszeniu cierpienia. W katedrze w Benewencie 10 sierpnia 1910 r. przyjął święcenia kapłańskie. Przez jakiś czas pozostał w swej rodzinnej Petrelcinie, pomagając proboszczowi.

Stygmaty
20 września 1918 roku podczas modlitwy przed wizerunkiem Chrystusa ukrzyżowanego Ojciec Pio otrzymał stygmaty. Na jego dłoniach, stopach i boku pojawiły się otwarte rany - znaki męki Jezusa. Zaczęły się goić dopiero tuż przed śmiercią a następnie znikły całkowicie.

Niezwykłe zapachy
Zapach świętości Ojca Pio – niektórzy święci posiedli dar, który jest znany jako “zapach świętości”.
Fenomen ten nazywany jest osmogenezą. Pozwala on na odczuwanie obecności świętegopoprzezcharakterystyczny dla niego aromat (zapach fiołków). Ów zapach świętości Ojca Pio był wyraźnie wyczuwalny przez ludzi, którzy znajdowali się w pobliżu. Wydobywał się z jego ciała,ubrań lub przedmiotów które dotknął. Czasem był wyczuwalny w miejscach przez które jedynie przeszedł.
 

Ojciec Pio poddawany był badaniom. W roku 1931, w związku z olbrzymim zamieszaniem związanym ze stygmatami oraz posądzeniem o fałszerstwo, Stolica Apostolska zabroniła O. Pio wykonywania posługi kapłańskiej. Po dwóch latach zakaz cofnięto i O. Pio powrócił do Służby Bożej w San Giovanni Rotondo. Jego ideą stała się pomoc ludziom w cierpieniu, zarówno duchowym, jak i fizycznym. Czynił to drogą gorliwej modlitwy, wypraszając w ten sposób łaski dla wiernych. 

 

22 września odprawił ostatnią mszę jubileuszową. Umarł 23 września nad ranem. 20 grudnia 2001 roku, w obecności Jana Pawła II, został ogłoszony Dekret o cudzie, a 26 lutego 2002 roku promulgowano Dekret o kanonizacji.
Kanonizacja Ojca Pio miała miejsce 16 czerwca 2002 roku na Placu św. Piotra w Rzymie.